Lloyd hotel Amsterdam

Het gebouw is in 1918 ontworpen door architect Evert Breman, in opdracht van de Koninklijke Hollandsche Lloyd (KHL). Dit bedrijf kwam voort uit de Zuid-Amerika Lijn (ZAL). Toen de ZAL een belangrijk deel van het vrachtaanbod verloor als gevolg van de mond-en-klauwzeerepidemie die in het begin van de twintigste eeuw in Zuid-Amerika woedde, besloot het bedrijf zich te gaan toeleggen op passagiersvervoer.

De KHL wilde het hotel gebruiken als reclame, om clientèle te werven voor de passagierslijn naar Zuid-Amerika. Het hotel werd gebouwd in een eclectische stijl, met invloeden van de Amsterdamse School. Toen het op 1 juni 1921 werd opgeleverd had het acht keer meer gekost dan oorspronkelijk was geraamd, wat waarschijnlijk heeft bijgedragen aan het latere Oost-Europese joodse vluchtelingen.

Gevangenis
Van 1921 tot 1936 deed het gebouw dienst als tijdelijk verblijf voor landverhuizers. Gedurende die periode reisden duizenden emigranten - veelal arme Oost-Europese joden die de pogroms waren ontvlucht - via de KHL naar Zuid-Amerika. Eens in de drie weken vertrok een KHL-schip. De wachttijd kon men in het hotel doorbrengen.
In 1936 ging de KHL failliet. Het hotel kwam toen in handen van de gemeente Amsterdam. Vervolgens nam de Nederlandse staat het hotel over, en vanaf 1938 werd het gebruikt als opvang voor joodse vluchtelingen uit Duitsland.

GevangenisZie Huis van Bewaring III (Lloyd Hotel) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog deed het gebouw dienst als gevangenis. In 1941 werden de Februaristakers er opgesloten. Na de oorlog heeft het gebouw nog tot 1989 als gevangenis gefunctioneerd; tot 1963 voor volwassenen en na 1963 als jeugdgevangenis. De naam "Lloyd Hotel" is in Amsterdam dan ook nog steeds verbonden aan een jeugdgevangenis; tegenwoordig bekend als 't Nieuwe Lloyd.

(tekst Wikipedia)

Een volk ....

Canadabrug

Sarphatipark

Het Sarphatipark is een rechthoekig park van 4,5 hectare in het midden van de Amsterdamse woonwijk De Pijp in het stadsdeel Oud-Zuid. Het park is vernoemd naar de arts, stedenbouwer en weldoener Samuel Sarphati, van wie een standbeeld in het park staat.
De Amsterdamse joodse arts Samuel Sarphati (1813-1866) was de aanzetter voor het aanleggen van dit park. Het ontwerp in Engelse landschapsstijl is van de stadsingenieur Van Niftrik. Pas in 1885, 19 jaar na de dood van Sarphati, werd begonnen met de aanleg van het park. Het park paste in het uitbreidingsplan van Kalff; in het eerdere plan van Van Niftrik was deze locatie nog bestemd voor de aanleg van een Centraal Station.
Het park werd niet opgehoogd, zoals de straten in de omgeving, waardoor het lager ligt dan de rest van De Pijp. Om het water in de vijvers te kunnen verversen werd vanaf de Stadhouderskade via een ondergrondse buis water naar het park geleid dat de vijvers via een waterval van vers water voorzag. Aan de Tweede van der Helststraat werd een gemaal aangelegd dat het overtollige water weer loosde. De bebouwing rond het park bestaat uit laat 19e eeuwse etagewoningen die rijker gedecoreerd zijn dan de woningen in de rest van De Pijp. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het standbeeld van Sarphati verwijderd door de Duitse bezetters en het park omgedoopt tot Bollandpark, naar de filosoof Bolland. Dit werd op 18 mei 1945 teruggedraaid.
In 2004 heeft het park een grote opknapbeurt gekregen, een belangrijke doelstelling was het verbeteren van de waterkwaliteit

(tekst: Wikipedia)

IJspret op het museumplein

I AMsterdam ....

Rondom Fredericksplein

Het Frederiksplein is een plein in het centrum van Amsterdam, tussen de Weteringschans en de Sarphatistraat in het verlengde de Utrechtsestraat. Het is vernoemd naar Prins Frederik Willem Karel (1797-1881), broer van Koning Willem II. Het plein ontstond na de aanleg van de Grachtengordel. Aan de oever van de Singelgracht stond hier tot omstreeks 1850 de 17e-eeuwse Utrechtsepoort

(tekst Wikipedia)

Blik over de Amstel - winterzonnetje

Bruggetjes op Java eiland

Oosterlijke handelskade en de Javakade

Langs 't IJ

De Passenger Terminal Amsterdam (Passenger Terminal Amsterdam, PTA) aan de Piet Heinkade is in 2000 in gebruik genomen als aanlegplaats voor cruiseschepen. Voordien was er een kleinere passagiersterminal. De kadelengte bedraagt 600 meter, zodat ook de grootste schepen kunnen afmeren. Jaarlijks leggen er zo’n honderd cruiseschepen aan en voorts nog enkele honderden schepen voor Rijncruises. De PTA is een gemeenschappelijke onderneming van de Haven Amsterdam en NS Poort. Het opvallende gebouw in de vorm van een grote golf wordt regelmatig verhuurd aan instellingen en bedrijven.
Naast het gebouw van de PTA liggen het Muziekgebouw aan 't IJ en het Mövenpick Hotel Amsterdam.
Sinds 2005 is de PTA ook per tram bereikbaar. Tramlijn 16 werd toen verlengd naar de Piet Heinkade. In 2006 nam lijn 25 de route tussen Centraal Station en PTA over. De IJtram (lijn 26) heeft ook een halte bij de PTA en het Muziekgebouw.

Het Muziekgebouw aan 't IJ is een concertzaal aan het IJ in Amsterdam, die in hoofdzaak activiteiten ondersteunt gerelateerd aan eigentijdse klassieke muziek. Het gebouw ligt boven de IJtunnel, op tien minuten lopen vanaf station Amsterdam Centraal. Het gebouw is ontworpen door het Deense architectenbureau 3xNielsen[1]. Het Bimhuis vormt een -deels- geïntegreerd gedeelte van het Muziekgebouw.

Het Muziekgebouw werd geopend op 15 juni 2005 en bevat een middelgrote zaal (afmetingen 20 x 30m) voor klassiek en eigentijds repertoire met ruimte voor 725 zitplaatsen. De zaal heeft een variabele akoestiek waarbij de nagalmtijd kan variëren van 1,5 tot 3,5 seconden. Dit wordt bereikt door het plafond op en neer te laten bewegen. Ook de vloer is beweegbaar. De zijwanden kunnen naar het podium verplaatst worden, en ook kan de achterwand omhoog gehesen worden. Ook de verlichting van de wanden is variabel van kleur door middel van LED armaturen. De zaal heeft twee smalle balkons, voor één rij bezoekers. Daarnaast is er een kleine zaal (afmetingen 19 x 8m) met ruimte voor 100 zitplaatsen. Voor de musici zelf zijn er drie repetitieruimtes

BIMhuis
Het Bimhuis is een concertzaal voor jazz en geïmproviseerde muziek in Amsterdam.
Het Bimhuis is opgericht door en vernoemd naar de Beroepsvereniging van Improviserende Musici (BIM).
Het Bimhuis is in 1974 opgericht. Tot en met november 2004 was deze jazzclub gevestigd aan de Oudeschans 73-77. Sinds 19 februari 2005 heeft het Bimhuis een nieuw onderkomen aan de zuidelijke IJ-oever, aan de Piet Heinkade 3, naast het Muziekgebouw aan 't IJ. Jaarlijks vinden er ruim 250 jazzconcerten plaats. Het podium bevindt zich voor een grote glazen wand waardoor het publiek uitzicht heeft op de historische Amsterdamse binnenstad.

(tekst: wikipedia)

Bruggen naar Java-eiland

Java eiland impressie

Met de aanleg in het IJ werd aan het eind van de 19e eeuw begonnen. Aanvankelijk was het eiland een golfbreker voor de Oostelijke Handelskade, net als het naastgelegen KNSM-eiland dat verder weg uit het centrum ligt. Later werd het uitgebreid met de IJkade, en opgehoogd met baggerspecie uit het Noordzeekanaal. Op het haventerrein dat zo ontstond vestigde zich onder meer de Stoomvaart Maatschappij Nederland die lijndiensten op Nederlands-Indië onderhield. Na de Tweede Wereldoorlog viel in de jaren vijftig de handel op de Oost vrijwel stil als gevolg van de dekolonisatie van Indonesië. In de jaren tachtig namen krakers, kunstenaars en stadsnomaden bezit van het gebied.
In de jaren negentig werd het gebied herontwikkeld tot woonwijk, naar een plan van de Amsterdamse architect Sjoerd Soeters. Alle bebouwing werd gesloopt, op een gebouw van de Samenwerkende Havenbedrijven (SHB) na. Aan de noordzijde van het eiland loopt een ontsluitingsweg, en het eiland wordt doorsneden door vier grachtjes (anno 1995) met postmodernistische grachtenhuizen van verschillende architecten, en fiets- en loopbruggetjes van Guy Rombouts en Monika Droste. Aan de oostzijde sluit het Java-eiland via twee gebouwen van het Zwitserse bureau Diener & Diener en het Azartplein (met eindpunt van tramlijn 10) aan op het KNSM-eiland. Het westpunt van het eiland met uitzicht op het Centraal Station is nog leeg, dit uiteinde noemt men de kop van het Java-eiland.
Het Java-eiland is met de Oostelijke Handelskade verbonden via de Jan Schaeferbrug, vernoemd naar de Amsterdamse wethouder Jan Schaefer. De straatnamen op het eiland verwijzen veelal naar het Indonesische eiland Java.

(tekst: wikipedia)

'Tis koud op de boot ....

Azartplein

Het Azartplein in Amsterdam ligt op de overgang tussen het Java-eiland en het KNSM-eiland aan het IJ, in het (voormalig) Oostelijk Havengebied in het stadsdeel Zeeburg.
Het plein is vernoemd naar het zogenaamde 'ship of fools' Azart. Dit rondvarende toneelpodium ligt regelmatig aan de kade aangemeerd. Nadat het gebied al enkele jaren zo genoemd werd heeft het in 1994 officieel de naam Azartplein gekregen.
Sinds mei 2004 is het Azartplein het eindpunt van tramlijn 10.

(tekst: wikipedia)

Gigantische vlooienmarkt!

voor meer info: http://www.ij-hallen.nl/

Nieuwe Diep

(meer info: http://nl.wikipedia.org/wiki/Nieuwe_Diep_(Amsterdam)

Flevopark: Huis

De Worstelaars - Hans IJdo

Op een vierkante sokkel liggen 2 bronzen mansfiguren. De ene man ligt op zijn rug terwijl de ander gehurkt boven op hem zit. De liggende figuur houdt de armen van zijn belager vast. Het eerste afgietsel (1959) staat in het Flevopark. Een 2e afgietsel werd in 1966 tentoongesteld in Sonbeek.De kunstenaar Hans IJdo (1928) is geboren en getogen in Amsterdam.

(tekst: kunstwacht.nl)

Grafiti Rondom Flevopark